Artikulu hau jatorriz The Conversation argitalpenean aurki daiteke.

Gizarte hezitzaileen ikastetxeek Badajozen gertatutakoa gaitzetsi dute, non esku hartze sozialeko profesional bat hil duten neurri judizialak betetzeko etxebizitza batean.

Hainbat adierazpenen bidez, sektoreko lan eta segurtasun baldintzak hobetzeko premia nabarmendu dute.

Funtsezko aldarrikapen horietatik haratago, ezin dugu ahaztu gertatutakoa lan esparruko feminizidio berri bat dela; ondorioz, genero ikuspegitik aztertu behar dugu. Emakumeen aurkako egiturazko indarkeriak ere esku hartze sozialaren esparrua zeharkatzen du. Emakume langileek eguneroko lanean sistematikoki sexu indarkeriei eta sexu arrazoiagatiko indarkeriei egiten diete aurre, batez ere, baina ez bakarrik, laguntza ematen dieten gizonengandik, bai adin nagusikoen kasuan, bai adingabeen kasuan.

Hala ere, sarritan ez dira identifikatzen edo erakundeek, entitateek edo talde profesionalek lanari datxekion zatitzat hartzen dute. Horren ondorioz, profesionalek beren lan ingurunean sexu indarkeriako egoerak bakarrik kudeatzen dituzte, beren ongizatea alde batera utzita.

Indarkeria mota orok giza eskubideen urraketa dakar, eta prebenitu eta desagerrarazi egin behar da. Esku hartze sozialeko langileek indarkeria jasaten dute laguntza ematen dieten pertsonengandik. Hala ere, horien jatorria, konplexutasuna eta ondorioak desberdinak dira emakumeen kasuan, baita esparru horretan ere.

Ezin dira kasu isolatu gisa aztertu, baizik eta continuum baten barruan ulertu behar dira, eta adierazpen sotilak edo dramatikoagoak izan ohi dira.

Emakumeen zaurgarritasuna agerian uzten duen hilketa

Belén Cortés gizarte hezitzailearen hilketak agerian utzi du emakumeek esku hartze sozialaren esparruan duten berariazko zaurgarritasuna. Horregatik, beharrezkoa da ikusaraztea profesionalek sistematikoki jarrera sexistak, agintearen zilegitasunik eza eta aurkako portaerak jasaten dituztela.

Seximo horrek lan espazio ez seguruak sortzen ditu, eta langile bakoitzak gehiegizko esfortzua egiten du bere lanbide zereginean, eta, bestela, arrisku egoerak sortzen dira.

Esku hartze sozialaren esparruan, emakume langileen artean gero eta kezka handiagoa dago sexu arrazoiagatiko indarkeriak eta sexu jazarpena normalizatzearen inguruan. Biek bai profesionalei bai zerbitzuetan artatutako emakumeei eragiten diete. Berezko ezaugarriak ditun lan testuinguru feminizatua da, eta horrek zaildu egiten du bertan gertatzen diren indarkeria matxistak identifikatzea, salatzea eta horiei heltzea.

Sexismoa, generoan oinarritutako aurreiritzi eta diskriminazio multzo gisa ulertuta, sakon errotuta dago arau eta estereotipo sozialetan, eta neurriz kanpo eragiten die emakumeei eta neskatoei. Esku hartze sozialeko profesionalek indarkeriak jasaten dituzten askotan emakumeak izateagatik gizonak ere artatzen diren baliabideetan.

Lan esparruan emakume izateak karga gehigarria dakar; izan ere, lan profesionalaren konplexutasuna kudeatzeaz gain, sexu indarkeriak eta sexu arrazoiagatiko indarkeriak ere jasaten dituzte beren jardunean, eta giro sexista eta etsai bati aurre egiten diote, eta horrek zalantzak jartzen du haien agintea eta lidergoa.

Sexismoa ez da soilik jazarpen sexista eta sexual esplizituaren bidez agertzen, baita emakumeen lanari balioa kenduz, haien agintea infantilizatuz, zeregin emozionalen karga neurrigabearen bidez eta aurkako giro sexisten normalizatuz ere. Gainera, emakume langileen bizitza pribatuari edo haien gorputzen hipersexualizazioari buruzko aipamenak etengabeak dira.

Matxismoa gidatzearen karga

Profesionalek erabiltzaileen gizarte-premiei erantzun behar diete, baina, horrez gain, horiek adieraz dezaketen matxismoa eta misoginia gidatzeko karga eskatzen zaie, beren lan hezitzaileak jokabide horiek aldatzen lagunduko duen itxaropenarekin. Jokabide horiek, kasu gehienetan, oharkabean pasatzen dira lankideentzat, erakundeentzat eta entitateentzat, profesionalaren osotasun fisikorako oso larritzat jotzen diren egoerak izan ezik, horiek jakinarazten direnean. Baliteke kasu askotan ez artatzea.

Arazo horri segurtasun neurriekin eta genero ikuspegirik gabeko lan baldintzekin bakarrik heltzea, berriz ere, ekuaziotik kanpo uzten du emakume profesionalen eta laguntza ematen zaienen errealitatea. Funtsezkoa da ikuspegi kritiko batetik egitea, gizonekiko lanean paradigma aldaketa ekarriko duena eta esku hartze sozialaren baliabideei eusten dien egitura patriarkala sakon zalantzan jarriko duena.

Pedagogia eta etika feminista txertatu behar dira, hezkuntza harremanaren kontzeptualizazioa eta, oro har, indarkerien eta, bereziki, esparru horretako genero indarkerien kudeaketa eraldatzeko.

Artikulu hau Aitziber Bañuelos Ganuza gizarte hezitzailearen laguntzarekin egin da. Aitziber egoera traumatiko eta gizarte bazterkeriaren biktimen esku hartzean aditua da.